YAZ SONU

Sukürenin perisi sen; sen, taþkürenin avcýsý,
Bir kiþi daha olsa yanýnýzda
Siz orda öpüþürken,
Ne diyorum bir kiþi daha;
Alamut kalesinde öpüþürdünüz.
Ona göre geliþirdi her þey,
Yeni bir güzelduyu açýlýrdý
Bir töre cançekiþirken.

Karagözlü hançer, sen; sen, mavi bakýþlý kýlýç,
Unutulmazlarýnýzý dökerken birer birer,
Ýki kiþi daha olsa yanýnýzda,
Mihri’nin vuruluþu ve çantasý
Ve elindeki tuðla da gelirdi gündeme;
Daha sonra kesilen barsaðý, iki metre;
Kediler uzaklaþýrdý ýsrarla camdan bakan;
Ne diyorum iki kiþi daha.

Kavaldan akan gökyüzü, sen; sen, düþten geçilmez bahçe,
Sýnýf arkadaþlarý, þarap ve tüzük kokan,
Daðýn Eskisi’ne iki vadiden seslenirken,
Ne diyorum beþ kiþi daha olsa yanlarýnda,
Ama her þeye üçünün bileþkesine varan;
Ne bilim-sanatý Hayyam’ýn, ne siyaseti Nazým’ýn,
Ne yiðitlik, ne aþk... Bir þey kalmazdý tek baþýna.
Ahýrlarýmýzda her zaman sana ayrýlmýþ bir at vardý.

Ve sen sonunda bir gün çýkar gelirsin diye,
Çok þeyin adý küçük yazýldý;
Silinmez anlar vardýr,
Karþý konmaz özlemler,
Ben þimdi ne istediðimi de bilmeden artýk
Baðýrýp duruyorum ya, þurda,
Sen yaz sonu ilan eden güzel keten,
Güneþten yýrtýlmýþ caz, sen!

Sosyal Medyada Paylaşın: