Dök/me kuyularýma içindeki sevdayý, sefil ayak izlerini sil þehrimden…
koy bir yerine çocuk serzeniþlerimi
çakýl taþlarýn alnýna çentik atan kýyýlar
seksek oynar kum taneleri
sahilin en derin mavisinde
býrakýr yosun yeþilini sevdalara
martýlarýn gagasýnda
durmaz…!
elma þekerini yere düþürdü çocuk ellerim
koþar adým kurdelesini iliþtirdi karnesine heyecanlarým
öksüz birkaç oyuncaklarý kýrmýzýya boyadým
ay renginde örgülerime dolanan t o k a l a r ý m
tut uçlarýný çekiþtirdiðim çilek kokan sakýzlarýmýn
tipitip hikayelerini karaladým suyun berrak izlerine
kör bakýþlarýma ok saplandý
sönmüþ çýrpýnan sevdanýn yaralarýna dökülen kezzap
soyuldu zamanýn içinde yaþanmýþlýklarým
tükendi yapýþan gamzeme nefesim
kalmaz…!
böylesi derin eserde fýrtýna
geçmiþten kýrýntýlarýn serpiliþi sökülürde
karanlýklarýn perdesi aralanýrda
geriye dönecek hiçbir adým k a l m a z
silinir olanca þýmarýklýðýn benliðimde kalan izleri
Sürmesin baþýma elini düþlerim, serseri dünlerim dolansýn þehrimi…
n.altýn 31/01/2012 Ereðli