Yine geldi bahtýmýn kan donduran ayazý
Yüreðim yanýyorken, tir tir titriyor tenim
Ömrüm güz mevsiminde hâlâ düþlerim yazý
Eskimiþ arzularý çitilemektir yenim,
Yoruldu gecelerim güne ümit ekmekten
Paslanmýþ hayallerle yýrtýk tan’ý dikmekten;
Yaþýyorken bozuldu yaþamak ile ahtým
Yaþanmamýþ bahara aðlamak benim bahtým.
Doðduðum günden beri dert çekmeye alýþtým
Emeklemeye geldim, emeðimle çalýþtým
Ne zengine yað çektim, ne fâkire yýlýþtým
Gün görmeye malým yok, gün bitince kefenim;
Diþimi kýrdý felek yedirdiði ekmekten
Baþýmý dik tuttukça yüreðimi bükmekten,
Yýkýlmaya meyilli sallanýp durur tahtým
Çürümüþ umutlarla baðlamak benim bahtým.
Gögsüm hedef tahtasý her gelen kullanýyor
Her of çektikçe yaram ruhumda pullanýyor
Çileler salkým saçak üstüme çullanýyor
Mutluluða yabancý, derde âþina genim,
Kalmadý gözümde fer, fermanýma dökmekten
Enkaza döndü beden her adýmda çökmekten;
Bulamam sýðýnacak ne bir liman, ne rýhtým
Kederin deryasýnda çaðlamak benim bahtým.
Kaderimdir diyerek ne kahýr varsa yuttum
Gülmek ötede dursun, tebessümü unuttum
Bahtýmýn karasýnda yok olmaya yüz tuttum
Dünyada tek varlýðým þu yorgun gölgem benim,
Onu da býktým artýk peþim sýra çekmekten
Takýlýr ayaðýma yürüyemem sekmekten;
Kör-topal gidiyorum, zaten dünyada âh’tým
Âhýmla ciðerimi daðlamak benim bahtým.
31 OCAK 2012