(Elbistan’dan Kerkük’e) Odlar düþtü can özüme Kavrulurum dumaným yok Feryadýmý duyurmaya zerre kadar dermaným yok Sen orada sürgündesin Ben burada yurtta garip Aðla gardaþ, aðlakine gözyaþýnla yuna bahtým Ben unuttum aðlamayý Bu yüzdendir ki bedbahtým.
Utanýrým, Utancýmdan dilim dönmez söylemeye Bir yola girdim ki gardaþ Ben de bilmezem nereye El açýp aman diyenler Soframdan artýk yiyenler Baþ olup baþa düzüldü Baþým yerlerde sürüldü Aðla gardaþ, bacým aðla Aðlaki yunsun bahtýmýz Bir umarsýz çaðda kaldýk Sarsýldý þimdi tahtýmýz Haným, Sultaným Süleyman Mahþerde hesap soracak Atla geçtiðim ýrmakta Gururumu kim yuyacak Çuval geçen þu kafam ki Kopsa da kaybolsaydý Mirasçýma benden sonra Bu kahýr nasýl kalacak Aðla gardaþ aðla da öl Öl ki zillet yaþamasýn Ardýndan gelen bebeler Ruhuna lanet etmesin Asra hâkimken bebeler Atam Kemal haykýrýrdý “Kim ki manda ister ise Bilsinler ki mandacýlar bu vatana ihanette.” Söyleyin ki kavim gardaþ Þimdi kimler ne niyette El verelim, can verelim Titreyip öze dönelim Ayrýlýktan yarar umma Bir olup birlik ölelim,
Oy gardaþ gadan alam ben ölem.
Sosyal Medyada Paylaşın:
MHMTTS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.