Yokluðunda ne çok þey deðiþti,
Kurudu bahçemdeki fesleðenler, karanfiller, güller,
Dokunmadýðýn her þey kaybetti rengini,
Umutlarýmýza yataklýk yapmýyor artýk, baharýn yeþil yapraklarý.
Mevsimleri devirdim bir pencere kenarýnda tek bir noktaya bakarak
Gün doðdu, güneþ battý, geceye rehin býraktým hayallerimi,
Yýldýzlar kaydý üzerimden senin dilek tutmadýðýn.
Ne çok þey götürdün giderken,
Aynalar gülümsemiyor artýk,
Dudaklarýndaki gevezelikte mutluluk yok çocuklarýn,
Hiç bir þarký bizim için çalýnmýyor radyolarda.
Tenime dokunmuyor güneþ,
Yaðmur ýslatmýyor avuçlarýmý,
Yaðan kar örtemiyor, giderken sol göðsümün altýna çaldýðýn siyahý.
Bütün gülüþlerimin içinde acýyý, ayrýlýðý, yokluðunu damýtýyor gözlerim.
Avuçlarýmda bir bedduanýn nasýr tutmuþluðu var,
Aminim olmuyorsun,
Hiçbir duada süremiyorum seni yüzüme.
Kaçak zamanlarýmda sýðýnaðým deðil artýk, saçlarýnýn gölgesi
Mevsimler, geç kalmýþlýðýn kadar geç devrediyor birbirine nöbeti,
Damaðýmda kekremsi bir ‘sen’ tadý,
Yokluðunu anlatabilecek yok baþka bir acý,
Ulan! Biraz diþ aðrýsý, biraz da çocuk sancýsý,
Sanki annemi kaybettim, biraz da ölüm acýsý,
Ülkemi mi kaybettim? Nedir bendeki sahipsizlik duygusu?
Senden sonra kim sarmaya çalýþtýysa,
Onlara da bulaþtý býraktýðýn yaralarýn sýzýsý.
Neyse,
Geç bunlarý, boþ ver
Hepsi teferruattý.
Diyeceðim o ki;
Ben seni çok özledim,
Dön artýk.
Mümin Hakan ALKAPTAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.