Derman
Nurunla için için yanar bedenim
Yüzü gülmez garibin, Sana aðlar gözlerim,
Akýtýr damla damla yaþlarý, döker uðruna
Çaresiz semaya kalkan elleri, þifa diyen gözleri
Kapýnda iþte, elinde günahkar kalbi
Pas tutan ruhum, merhametinle bir yol arar
Arýndýr kirlerimden pirüpak et, Ey Yar,
Bir çare, bir medet bulmaya geldim kapýna,
Boynu bükük koyma beni bu zalim diyarda
Ne vakit uzaklaþsam yolundan
Büyük bir boþluk, hayrkýrýr sol yanýmdan
Ömür denen kýsacýk, kayýp giderken avuçlarýmdan
Ýnsan; aciz bir varlýk türlü pisliðe bulanýr,
Ýçimde yangýnlar çýkar, kor alevlerde yanarým
Nefesim kesilir, kainat sana muhtaçtýr
Ne tutunacak bir dalým var senden baþka
Ne de sýðýnacak bir liman kalýr yokluðunda
Aç kapýný, koyma biçare, sarmala Rahman adýnla
Ölüm bir nefes kadar yakýn, yanýbaþýmýzda
Nefsimi çýkarýp attým bir kenara
Artýk yorgun bu bedenim feda yolunda
Derdimin dermaný Ya Rabbim, dindir ýzdýrabýmý al yanýna...
Ç&Ç
28.01.2012....Karlý bir ankara akþamýndan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.