Ağlamak, içimdeki yalnızlığa....

yalnýzým, yapayalnýz, kalabalýk ortasýnda,
sýðýnacak kimse yok etrafýmda
aradýðým, tutunacak saðlam bir dal
ölesiye aðlamak için omuzunda
zifiri karanlýk etraf, görmez oldu gözlerim
yalnýzca bir ýþýk gelmesini beklediðim
çekip beni kurtaracak bir el,
düþtüðüm bu kör kuyudan
baþý sonu belli olmayan diyardan
boðuluyorum sanki havasýzlýktan
bir umut, bir tutam güzel söz
teselli vermez baþka hiç birþey bana
yaðmur yaðýyor dýþarýda,
sýrýlsýklam olmak istiyorum, aþkla
bulutlarýn gözyaþlarý altýnda
böceklerin þarkýsýna vokal yapýp,
sesini duyup dalgalarýn
martýlarla yanyana uzaklara uçmak geliyor,
nicedir gülmüyor gözlerim
aðlamaktan bitip tükendim
yaþam anlamsýz, umut saklanmýþ kuytulara
en beteri de sevgisiz yaþamak
sevilmek istiyorum doyasýya
benliðimi vermeden karþýlýðýnda
aðlamak içimdeki yalnýzlýða....


Sosyal Medyada Paylaşın: