adýn dilimde bitmeyen türkü
resimlerinle avunuyor
yaþlarý tükenmeyen gözlerim
her geçen gün acýtýyor
yüreðimi dikenli teller sarýyor
yokluðun ölümden beter
gel desem biliyorum gelemeyeceksin…
ama yok yoksun iþte yoksun
beni, bizi býrakýp gittin
bana ise doðum gününde kalan
soðuk mezar taþýna sarýlmak…
baba biliyor musun?
ben seni çok ama çok seviyorum
huzur içinde yat babam…