Ah Anjel .... Sen bilir misin lastik ayakkabýlarýn hasýrladýðý ayaklarý; Ya da Eskimiþ kýrmýzý çiçekli entarimin siyah yamasýný. Çamurlarý ,soðuklarý, karlarý ... Yani yokluðu ,birazda açlýðý... Sen barbi bebeklerinle renkli hülyalara dalarken Yumuþak , kar gibi beyaz yataðýnda Ben ot yastýðýna baþýmý dayayýp tahta kurusu týkýrtýlarýnda Açlýðýmý unuturdum, Benzimiz yanardý ayaz soðuðundan . Yüzümüz kararýrdý yufka ateþinde tezek tütsüsünden , Çökelekli ekmekle geçerdi çoðu günümüz . Karnýmýz öyle yalancýktan doyardý Yarým yamalak geçerdi öðünümüz.... Çocukken yýldýzlarý sayardým Onlarý uzak ülkelerin hiç sönmeyen ýþýklarý sanýrdým. Uzatýrdým ellerimi gökyüzüne, Karanlýklar arasýnda bir kaçýný avucumun içinde hapsedip Gözlerimi kapar ,öyle, hayallere dalardým. Gün doðarken toprak bacada yaslandýðým loð taþýndan Sýrtýmda birkaç taþ eziði,kollarýmda sinek ýsýrýðý Biraz mahmur biraz üþümüþ, Yokluða,sefalete uyanýrdým.
Ah Anjel , Öyle bakma yüzüme yaðmur ýslaðý gibi. Benim sevdalarým tozlu raflar arasýnda meçhule karýþmýþ, Hayallerim ise yýllanmýþ duvar halýsý gibi ,rengi kaçmýþ. Sen pýrýltýlý akþamlarýna aldanma þu aydýnlýk gecelerin Hala ufkuna güneþ doðmayan günlerde yaþýyor birileri, Gülleri açmamýþtýr ,tomurcuktur hala onlarýn çiçekleri . Neþeli simalara benimkini de karýþtýrma Þu daðlar arkasýnda bulamazsýn öyle mutlu yüzleri . Onlar yalancý sevdalardan hep aldanmýþtýr… Ne düþünmeye ne de yürümeye takatleri kalmýþtýr. Tükenmiþtir dillerinde güzellik sözcükleri, Hayat zalimliðini her zaman yapýyor olsa da Yaþam için "bir daha !"diyor birileri... Ah! Anjel.. Sen Avrupalý. Ben ise o sarp kayalarý olan daðlar arasýnda bir yerden Munzur;un eteðinden ! Ýþte oralý. Faruk KÜÇÜKTAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
KEMAH_LI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.