Bakma sessiz sedasýz olduðuma bu akþam Gün doðar,gece biter; sabaha bakarým ben. Aldýrma bir segâhla dolduðuma bu akþam Nasýlsa bir kirpikten yaþ olup akarým ben.
Varsýn sesim semada yankýlansýn nidasýz Varsýn bir rüya daha ölsün sessiz sedasýz Ne çýkar bir aþk daha bitiyorsa vedasýz Hasret madalyasýný gönlüme takarým ben.
Boþ ver, nasýlsa geçer kanayan tüm yaralar Kýrgýn gönül kapýmý elbet biri aralar Bir tek küskün ruhumu terk etmesin karalar Çünkü aþkta acemi sevdada sakarým ben.
Ne çýkar siyah deðil elaysa hüznün adý Kim üzülür vakitsiz selaysa hüznün adý? Ama dertli baþýma belaysa hüznün adý Kâðýtlarý recm eder kalemi yakarým ben.
Eðer takvimlere suç, saate bilinmezsem, Eðer günahsa ismim, eðer hiç silinmezsem Eðer suçum sabitse ve sehpadan inmezsem Kapýlar kapanýrken sessizce çýkarým ben.
03.03.2007
Büyükçekmece Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.