Kimdir bana gülümsiyen yeþillik balkonundan? Demek gecelerden sonra nihayet gün doðuyor. Bir gülüsündür gençliðimi döndürdü yolundan; Yanan þu alným elinin gölgesiyle soðuyor.
Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme; Çok deðil evi barký terkedip sana uyduðum, Ancak sen tâzelikte gül yaraþýr pencereme; Uykusuz gecelerimde kokusunu duyduðum.
Eðil bak suya, ordadýr güzelliðin, gençliðim. Sen gel beni dinle, günlerimiz heba olmasýn. Yorgun baþýmý göðsünde emniyette bileyim; Artýk taslarýmýz ayrý çeþmelerden dolmasýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit Sıtkı Tarancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.