Ýçimi titreten bir sestir her gün. Saat her çalýþýnda tekrar eder: "Ne yaptýn tarlaný, nerede hasadýn? Elin boþ mu gireceksin geceye? Bir düþünsen yarýyý buldu ömrün. Gençlik böyledir iþte, gelir gider; Ve kýrýlýr sonra kolun kanadýn; Koþarsýn pencereden pencereye."
Ah o kadrini bilmediðim günler, Koklamadan attýðým gül demeti, Suyunu sebil ettiðim o çeþme, Eserken yelken açmadýðým rüzgâr Gel gör ki, sular batýya meyleder, Aðaçta bülbülün sesi deðiþti, Gölgeler yerleþiyor pencereme; Çaðýnýz baþlýyor ey hâtýralar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit Sıtkı Tarancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.