Hiç Olmadığımız Biz'e Dair
Yaþlanýyoruz sanýrým azizem.
Sonbahardan bozma bir kýþ,
Misafir olmuþ þakaklarýmýza,
Alnýmýz biraz daha mý yakýn duruyor topraða ne?
Yüzümüz gülüyor belki;
Ama gözlerimizin ardýnda
Yaþan( a)mamýþlýklarýn buðusu.
Hüzün karasý torbalanmýþ göz altlarýmýza.
Dudaðýmýz da geçmiþten kalma bayat tebessüm.
Suratýmýz lime lime edilmiþ,
Her vurgundan kalmýþ bir neþter yarasý.
Yaþlanýyoruz artýk azizem.
’Hayallerimizin yerini anýlar alýr olmuþ,’
Yeni gelen yýl heyecanlandýrmýyor bizi.
Sadece kaybettiklerimize aðlýyoruz.
Penceremize konan kuþ neþelendirmiyor mesela,
Kanadýnda kýrýk arýyoruz.
Saramýyoruz artýk yaralarýmýzý,
Hangisine yama yapsak gülüþümüzü
Bir tarafý hep açýk kalýyor.
Sol omzumuz düþük sol ayak aksaktýr hep,
Aðýrdýr sol cebimizin yükü.
Nasýr tutmuþtur avuçlarýmýz,
Yitik düþlerle tutunmaya çalýþýrken hayata.
Aynada ki geçmiþimize gülümserken,
Kayýp gider kirpiklerimizden zaman.
Sütten aðzý yanmýþlýðýn acýsýyla,
Üfleyerek tüketiriz kalan nefesimizi.
Yaþýyoruz biz de elbet azizem.
Sen annene tutunursun yaþam diye,
Ben oðluma mesela.
Sen annenin gidiþine üzüleceksin
Ben oðlumdan gidiþime.
Hep bir ukde kalacak geriye
Sana,bana ve hiç olamadýðýmýz biz’e dair,
Bir kýz çocuðu mesela.
Mümin Hakan ALKAPTAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.