soðuk estiriyor zaman sarkýk dudaðýnda yampiri yengeçlerin yeni yýl þarkýsý yýkýntýlar arasýnda poyraz güdümlü rüzgâr çarpýk dallarý ýrgalýyor... bilmem kaç asýr yutan topraðýn boðazýndaysa bilindik ceset kokusu
sihrini bozdu ölümlü dünya bütün s ý r l a r deþifre... mantalitesi bozuk yaþamýn kývrýk saçlarý, ense kökünden çekildi kelleþmiþ tabiatýn yüzünde habis yumrular “yaprak dökümü” mevsiminden geçiyor u y u y a n insanlýk...
......
nice yýllar nice ülkeler eskitti takvimler aþina yollardan nice kardan adamlar, naylon kadýnlar geçti tozlandý körpe umutlar, raf ömrünü tüketti i y i m s e r l i k
alýç dalýndan düþtü sakar çocuklar mýzmýz parmaklarýnda sanal kahramanlar “destansý yalnýzlýklarý “ metal ayaklarýna zýmbaladýlar sonra gülümseyerek “karanlýk bir gün gelecek ” rap þ a r k ý l a r ý y l a çoðullaþtýlar
oysa herkes her þeyden uzak soðuk camlara hohlayan nefes gibi bîtap kabuðuna çekilmiþ kaplumbaða kadar tedirgin diline kilit vurulmuþ düþlerin arka bahçesinde güneþlenen gölgeler gibi k ý s ý r...
.....
ve insan bir kendine dönük bir kendine vurgun sýrrý dökülmüþ aynalar gibi ya n s ý t m ý y o r yüzeyi hiçbir g e r ç e ð i...
ayþe uçar 29/01/2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.