YOKLUĞUN BİR UÇURUM

YOKLUÐUN BÝR UÇURUM

sevinç tohumlarý ekerdim tarlalarýna

hasat zamaný sararan

hüzünleri biçerdim yokluðunda

topraða dayardý yüzünü

daðlar geniþliðinde büyüyen

umut solurdu korkuluklar

demir kokan trenlerine

el sallardýn küçülerek

her þey küçüldü aslýnda

ufacýk bir nokta farz et

ben de bir nokta oldum küçüldüm

büyüyen ufuklarýn ardýndan



geceyi beklemiyorum artýk

yýldýzlarý görmek için

yukarýya bakmýyorum bile

camýn soðukluðu þakaklarýmý dondurdu

kayboluyorum



gözlerimi açtýðýmda pencereye

ufacýk ýþýklar yansýdý

küçülen gözlerime

uzaklardý küçülen...

kutsal gelirdi koyunlarým

çoban olsaydým farz et

küçülseydim karýncalar uðruna

bazen isterdim kim istemezdi

yaðmurun kokusunu

topraktan önce solumak

yaþamak bir günü

kelebek tadýnda bilmeden



sevinç tohumlarý ekerdim tarlalarýna

ve tohumlar büyürdü yokluðundan

güneþ de büyüdü küçülen raylarda

daðlarýn sevinciydi

bir uçuruma büyüyen yokluðun

Sosyal Medyada Paylaşın: