Sen, gönül bahçeme ektiðim
Taze bir fidan gibiydin.
Büyütüp yeþertemedik sevgimizi
Soldurduk, kuruttuk acýmasýzca.
Çekip gittin bir veda bile etmeden
Ben seni deðil, sen beni kaybettin
Ve böyle olmasýný sen istedin.
Sardý karabulutlar her yanýmý
Bilebilsen içimdeki fýrtýnayý
Anlasaydýn, seni ne kadar sevdiðimi
Gelebilseydin, gururunu býrakýp bir kenara
Olurmuyduk böyle...
Artýk
Kapandý gönül kapým açýlmamacasýna
Görmemek için bir daha seni
Dinmek bilmiyor içimde ki hasretin
Ýstesem de elimden bir þey gelmiyor..
Hep seni düþünüyorum, uykusuz gecelerimde
Üþüyorum ayazda kalmýþ bir kuþ gibi
Dipsiz kör kuyuda kaskatý kesildim
Yanýmda olmasan da seni sensiz yaþýyorum.
Baþka limanlara yol almak istiyor artýk bu gemi
Kýrdým aynalarý görmemek için seni
Gömdüm anýlarý bir bir yüreðime
Açtým ufuklara yelken, gidiyorum...
Refik
28.01.2012 Ist.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.