EL İNSAF GÖNÜL,,,

Yanýp kavruldumda dumaným tütmez,
Ocak ne baca ne divane gönül.
Yaram çok derinde melhem kâr etmez,
Hekim ne lokman ne divane gönül.!

Tabip de lokman da çare olmadý,
Derdime hiç kimse derman bulmadý.
Mevlam’dan baþka bir umut kalmadý,
Zehir ne zýkkým ne divane gönül.!

Ben senin yüzünden behuzar oldum,
Þu halimi bir gör sararýp soldum.
Sen sefaný sürdün ben ise yandým,
Ateþ ne duman ne divane gönül.!

Yere vurup yer ile yeksan ettin,
Yoldurdun saçýmý tek tek tükettin.
Kalaný da bir gecede aðarttýn,
Tane ne tutam ne divane gönül.!

Ben gözümden kanlý yaþ akýtýrken,
Ak düþen saçlarý berber boyarken.
Feryadýmý cümle alem duyarken,
Ýnsaf ne vicdan ne divane gönül.!

TÝRYAKÝ yi bir kez olsun duymadýn,
Sen baþýný taþtan taþa vurmadýn.
Benim gibi böyle naçar kalmadýn,
Derman ne takat ne divane gönül.!

28 Ocak 2012
04.15





Sosyal Medyada Paylaşın: