Gidiyorsun ya... Hadi git boþ ver Yaðlý urganla baðlayamam ya, Tutamam ya zincirlerde. Bir deðil iki deðil bu kaçýncý? Gidiyorsun ya git kalma, ölüm ile cenin ikileminde.
Gidiyorsun ya bundan böyle Avutamaz beni hiç bir þey, Þarkýlar, þiirler... Sevdanýn ne rengi, Ne deseni, nede sesi Deðiþti rüzðarýn yönü Karanlýk çöktü denize, Martýlar öksüz... Gemiler limansýz, Sahiller dalgasýz kaldý.
Gidiyorsun ya... Bundan böyle, Zamanlar da sensiz. Acýlara mahküm yüreðim, Ne yana dönsem? Neyi görsem, Sen Bir paslý býçak yarasý, Kalbinin üzerinde... Saplý kaldý þehrin. Ýstanbul aðlamaklý, Gözü yaþlý Kýzkulesi.
Bir rüzðar hýçkýrýr Bir dal kýrýlýr tenhada, Kelebekleri ölür gönlümün Ufalanýr darbelerle Çöker elmas madenim, Tektaþ ustasý sendin Bak yine aðýrdý sol yaným.
Gidiyorsun ya... Þöyle bir bak geriye yaptýklarýný da düþün Tart günahlarýný sevabýný Kaçmasýn kantarýn topu Senden yana olmasýn, adil ol Ve git þimdi güle güle Güle biliyorsun bile... Yolun, bahtýn açýk olsun. Sosyal Medyada Paylaşın:
Fedai Güven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.