Geceye Özlem Doğar

yüreðim gülüþüne hasret
toprak suya
dile düþer naðmeler
geceye özlem doðar
ben dalarým sessizliðime...

hasret gizlemiþ kendini içine
buðulu camlarda güneþi beklerim
üþüyorum yalnýzým ellerim tutmuyor
bedenimi saklýyorum yaðan karda...

usulca güneþe avuç açtým
özlem doluydu bulutlar
sanki hasret yaðýyordu
ben umut besliyordum içimde...

bak özlem dolu bütün sokaklar
sessiz ve karanlýk
içime çekerim seni
kar düþer üstüme seni anarým
boðazým düðümlenir
soðuk olur geceler...

gülümse biraz umut dolsun gökyüzü
güneþ doðsun ölümsüzlüðe
hüzünlendirmesin düþlerimi...

kapadým gözlerimi
bir umutla bakarým yarýnlara
özlüyorum sanki içimde düþen sözcüklerimi
dolanýp dursamda sessizce geceleri
gözlerim soðuktu yanarken içim...
Hüseyin YANMAZ
28/01/2012
Sosyal Medyada Paylaşın: