sensiz de güneþ doðuyor
ama feri yok, feri!
içimi ýsýtmýyor
gözlerin gibi.
sen yokken bütün mevsimler
ey sevgili;
kapkara bir zemheri!
sensiz de varýyor
gecenin sonu sabaha.
hiç bir zaman müptela olmamýþtý dilim
bu kadar eyvaha.
ayný saatte uyanýyorum
heyecanla kalkýyorum
yokluðun sinmiþ sabahýma
anlamýný kaybetmiþ günaydýnlar
buz gibi üstelik;
kendimi sýcak yataðýma gömüyorum bir daha!
hani þarkýlar söylerdim ya
en kýpýrdaklarýndan
artýk aðýt yakýyorum yokluðuna,
aðlýyorum adeta
hüzünlü þarkýlarda...
sensiz de dönüyor dünya.
hayat, devam ediyor ya
içime sinmiyor asla
dönüyorum, sen merkezli
bir çemberin etrafýnda.
sen güneþ, ben dünya
aþk tutulmasý yaþýyorum
aramýza ay girince...
aramýza gurbet girmiþ
gölgesi üstüme vurmuþ.
sensizlik çok zormuþ
sensizlik vakitsiz ölmekmiþ.
yemin etsem baþým aðrýmaz
sensiz geçen zamaný
ben yaþadým saymýyorum
herkes birþey söylüyor...
artýk kimseyi duymuyorum
duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.