bugün kýrdým s a b ý r taþýný döküldü umudun ýslak gövdesine saðýr duyulara sözüm yok kör gözlerimin katran yaþlarýyla parçalandý diz vurduðun gönül daðlarým ve ben o ben deðilim a r t ý k
lal ola dilim bütün suskularý yüklenmiþ yutkundukça genzimde küffâr kokular içimde buruk anlamsýz bir acý huzursuzluk sýrtýmda katil býçaðý gibi öfke mi en içli piþmanlýðýma yasladým
sen, sakýn halime bakýp ta mücrimim sanma ben, yüreðimdeki hâr-a bir kürek toprak atýp azat e t t i m