Eza veren!
Usum sabrýmý törpülerken daralýyorum
Ünükte bir sus cenderesi
Yutkunsam b o ð u l a c a ð ý m
Caddelerinde ayak seslerinin yankýlandýðý
Acýlarla beslediðim umutlar
Soðuk bakýþlý þiirlerimin taze sürgünlerine
Örselenmiþ sesiyle saldýrýyor
Korkularýn saðnaðýnda
Gülüþlerim küsmüþ, aynalar yitik
Yeþil gözlerimin matem ayý mý ne?
Lakin vicdaným nefsimi horlasa da
Utancýn o maðrur hezimeti edebten terliyor
Gönlümde düþen hissiyatým
Gözyaþlarýmda saklanýyordu
"Saçlarýna ak düþmüþ, sabret" diyen
Sabýr, eridi lodostan kaçan kar gibi
Sorgularýndayým!
Gitmekle kalmanýn yol ayrýmýnda
Çelimsiz hayallerimi keþkelerle emzirip
Tutarsýz sözlerini zamanýn ipine asýp
Bendeki seni de dün itibariyle defnettim
Topraðýn bol o l s u n
Gönül Aydemir Adýgüzel