1. Eylülde mavi bir gündü Genç bir erik aðacýnýn altýnda sessiz Sardým onu, solgun bir aþktý Kollarýmda tatlý bir düþ Ve üstümüzde güzel yaz göðü Bir bulut vardý uzakta Öylesine beyaz ve öylesine yukarda Sonra baktým, sanki hiç yoktu
2. Aylar geçti o günden sonra Þöyle ya da böyle sessiz Erik aðaçlarýnýn hepsi kesildi Sorarsan, aþka ne oldu Anýmsayamýyorum derim Ama bilirim ne düþündüðünü Yüzünü unuttum gerçekten Tek bildiðim, onu öptüðüm o zaman
3. Öptüðümü de unuturdum Olmasaydý o bulut Anýyorum hala ve hep anacýðým Bembeyaz ve uzak Erik aðaçlarý belki yine çiçek açar Belki o kadýnýn þimdi yedi çocuðu vardýr O bulut yalnýzca bir dakika göründü Baþýmý kaldýrdýðýmda uçup gitmiþti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bertolt Brecht Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.