her bir düþ gördüðümde içinde sen olmayan bir düþ kabusum oluyordu cellat boynumu vurmak için emir beklerken sen gözyaþlarýna boðulup beni izliyordun elimi uzattýðýmda benden uzaklaþýyordun
çýðlýk atýyordum ama çýðlýðým sessizliðim oluyordu! boðuluyordum.
Zaman acýnýn ta kendisi oluyordu Susuyordu yaþam
Aþk hapsolmuþ,yasaklý olan ölüm geri dönmüþ Önümde tarihin kara sayfasý gibi bekleyip Tozlu duygulara tutsak olmamý bekliyordu Ölüm cellata emir verdi
Cellat kan kusan kýlýcýný havaya kaldýrdý
Ve yaþanmýþ olan sevdama bir hamle ile ölüm uykusuna daldýrdý. sen gözlerimde kaybolan bir ýþýk gibi yavaþ yavaþ sönüyordun Ve karanlýkla olan savaþým baþlamýþ oldu.
Serdar Özdemir 26 Ocak/2012 Perþembe
Sosyal Medyada Paylaşın:
serdo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.