...
Çok önceleri deðil…
Gözlerinin derinliðinde seviye kulaç atardý
kirpiklerine tutunurdu ellerim hoyrat dalgalarda.
Maviye sevdalý bir çift inciydi.
Biliyor musun….. Þimdi fersah ötesi derinliklerde
yosun tuttu gözlerim.
Bölüþemedik bir türlü bu asil kenti.
Oysa,
sen deðil miydin?
bir ayaðý Ortaköy,
bir ayaðý Beylerbeyi’nde olan köprüye hamak asýp,
beni boðazýn melteminde uykulara yatýran.
Aya gümüþ bir merdiven dayayýp,
hayallerini benimle paylaþan.
Bu vakitler,
Mükerrer bir acý gülümseyiþ dudaklarýmda,
üstelik hiç yabancý deðil.
Denize yakýn sokaklar yalnýzlýðýmý,
ikimizin gölgesiyle doldurmuþ inadýna,
ne çok suretin var.
Ne çok.
Bilmiyorsun,
Þimdi aþkýn en filinta haliyle þýklýk yarýþýndasýn,
bir zaman sonra býraktýðým acýlarý giyineceksin,
benim gibi üþüyeceksin.
Sen boðazýn asi çocuðu,
özgürlüðüne sevdan kadar büyük denize aþkýn.
Gözlerin denizle her kavuþtuðunda,
ya oltana takýlacak,
yahut kýyýya vuracak,
dalgalarla örselenmiþ yakamozlar
Onlar ki;
yosun tutmuþ gözlerimden parça parça kopan
düþlerim…..
de_soulmate