Dert, çekeni unutur sanma güzelim. Her yaðmur ardý gökkuþaðý bekleme. Pembe panjuru da dökülür evinin , üzülme, Hakim ol düþlerine, bak sarýlmýþým dertlerime.
Gidersen yapraklarým dökülür sadece, Suya kanamýþ benim aðacým, derdi azalýr böylece. Ah bal arýsý, kovanýn hiç istilaya uðradý mý senin? Bir inatçý karýnca misali, taþýdýn mý hiç mislince?
Ýþte böyle sevdiceðim, biz de dertlendik, artýk bitti, Bu zulüm deðil, dert ama artýk aþkýn büyüsü benden geçti. Bir tek gözlerin kalýr bende, o da bak þimdi gitti. Kýzma bana gülüm, bak dert bülbülü seni de kendine maþuk seçti.
Oktay Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.