Onlar ağlamadan ölürler.2

Küçük bir gece de büyüyen gürbüz kavgalarýn kuyusunda kalanlara




Ellerini kalbinde toplayan adam hafifçe toplanýp içinden
Gözlerini sakladý korkarak kendinden
Uzandýðý yataðýnda bir inziva telaþý vardý
Ve beynini kuþatan tarifsiz kalabalýklar yýðýný
Ki yine de bilirdi
Sýrtý asla yere gelmemeliydi
Düþmemesi için gözleri kendinden
Ýnatla direnmeliydi


Hukuku olmuþtu erkekliðinde dik durmak
Hayat boyunca güçlü kalmalýydý
Adamlýðýna dayanarak


Çok istedi ancak
Aðlayamadý bir türlü gururundan kurtularak
Sýký sýký öðütlenmiþti çocukluðunda ona
"Erkek adam aðlamaz" diye
Beyni tam bir ala bora
Ýçinde tuzlu denizler kaynýyordu maviden kaçak
Gözlerini kendine kapattýkça bilirdi
Umudu elinde kuruyacak
Kendinden gidenlerin aslýnda bir gitmemek olduðunu da biliyordu
Sevmemek dedi adamlýðýna dönüp
Sevmemek ah
Sevmekten daha mý iyiydi
Kendi içine kendi yolculuðunu katlediyordu
Kaybediyordu yolunu
Ýpi kopuk bir uçurtma gibi
Zihnini delen çýðlýklara savruluyordu



Dokunulmamýþ bir zamanýn ruhunu çaldý yönünü kaybetmiþ olan aklýndan
Ne var ne yok diye yokladý çekinerek
Serçe parmaðýna oturmuþ bir cumartesi buldu çok eskilerden
Sabah kahvaltýsý ve kanarya sesi ile þenlenen bir mutfak köþesi vardý
Uðultular içinde koca bir sessizlik hakimdi
Çocukluðunu koydu baþucuna bir limana sýðýnmak ister gibi
Annesinin ellerini getirdi sonra
Onu da koydu yaný baþýna
Dokundu kokusuna usulca
Ýlk aþký olan güneþi hatýrladý tebessüm ederek geçmiþe
Sonra gözlerinden dökülen mor ýþýklarý anýmsadý
Seviþlerini bir de
Mavi mavi delice
Daðýlmýþ gibiydi sanki elleri
Köþe bucak oynarken sokak aralarýna býraktýðý dizlerini aradý
Kabuk tutmamýþ yaralarýna ulaþtý
Gün batýmlarýnda telaþlý uçan kuþlarýn kýzýla vuran umutlarýný birde
O da uçmak istedi kanatlarýný karanlýklardan koparýp
Aþk kýrýyordu ayaklarýný dizleri öylesi muzdarip
Savruluyordu içinde adam
Aðlayamýyordu tek bir kere kendinden kurtulup


Uçurum diplerinde gürleyen bir rüzgâr düþtü kulaklarýna
El deðmemiþ olan yalnýz çiçekleri özledi
Akþam olunca penceresi kýyamete benzerdi
Perdesini delen bakýþlarý büzülüp karanlýk bir köþede
Ona derdini hatýrlatýrdý hiç acýmadan hem de
Fýrtýna öncesi bu sessizlikte kayboldu yine
Yumruklarýný sýktý þiddetle
Taþ kesti içinde kabaran yaðmursuz göklerinde
Bir ölüm kopacaktý az sonra
Bir yaþam inliyordu gecenin kýyýsýnda
Unuttuðu azgýn cümlelerin pençesinde çýrpýnýp
Dudaklarýný diþleri arasýna gömdü hýrslanýp
ve çýlgýn gibi çok özledi Annesini
Kaybettiði çocukluðunu ondan istedi


Hiç bir aþk onu büyütemedi
Belki de büyümüþtü o farkýnda deðildi
Ondan bu kadar acýyordu belki
Belki artýk aðlamalýydý


Dünden kalan düþlerinin ucunu yaktý biraz
Biraz da sevda demledi dudak kývrýmlarýnda sýzlanarak
Dilinde bir kaç kýrýk duygu kalmýþtý dünlerden itici ve bayat
Karmaþýk bir hayaldi oynaþan göz uçlarýnda
Kirpiklerini kapadý karanlýðýn üstüne
Ýçinde esirdi
Ýçine eridi adam gibi
Yapay bir ateþ gibi tutuþtu aðýr aðýr
Yandý da bir türlü küllenemedi
Derdin kulaðý saðýrdý


Gece ve dört duvar kadar soðuktu sol yaný
Hangi düþüne el atsa
Kireç tutmayan bir odanýn kokusu esiyordu saç tellerinde
Parmaklarý gözlerini okþadý
Kafasýnda sayýsýz tezleri çürütüp
Sayfalar dolusu geçmiþi özledi


Küçük denizlerin fýrtýnasý büyük ölümler taþýmazdý aþk(t)a
aþkýn en küçük bir dalgasý okyanuslarý boðardý bir yalnýzýn gecesinde



Aðlamak istedi bir bebek gibi
Gözlerinde bir yaþam tutuþmuþ
Adamýn kanýný içiyordu


Sordu kendine çocukluðuna dönerek
Arzun ne dedi içine girip ürkerek
Cevap verdi bir diðer içindeki


Özgürce aðlamak dedi...






MHD...
Sosyal Medyada Paylaşın: