Þaman gül diþli semada,
Kýzýllýða aðlýyor.
Binlerce avcý sürüklenirken doðanýn soluðunda
Zýrhsýz gökyüzü eziliyor diþlerde
Býçaklar savruluyor gökyüzüne
Bir parça hare düþüyor soluðuma
Ay üzgün
Huzur çukurlarýnda
Fezadan filizkýranlar yaðmalýyor bendini
Ufka bakan gözlerde... görünmeyeni
Nasýl da için için yaþýyor
Yine de her yaðma ardý
Hilal yüzlü bir sevdalý oluyor
Ve Dârýdünya aðlýyor Bedir’e
Baþyýldýz, hasetler sofrasýnda aða
Kýskançlýk maskesiyle
Hem aya hem dünyaya saçýyor ateþleri
Kavrukluk kokarken devranda
Giriyor sessizce kamer
Saklýyor gecelerde Âlemi
Ve çarpan güneþ hiddetini
Beyza yapýyor Dünyanýn suretine
Aðlýyor Âlem gecelerde
Kamer sessizce düþerken felekte
“Yeter” deyip geçiyor Güneþin önüne
Ayýn savaþýndan kalan kanlar
Kýzýllýk olup akarken yeryüzüne
Aþk, ateþi paylaþýyor
Ve Þaman gül diþli semada,
Kýzýllýða aðlýyor