BELKİ

Kafanda biterse bir þey, tamamen bitmiþtir zaten.
Hiç uðraþma, sonrasýnda da sýzlanma.
Yeterince istememektir onun adý.
Bitmek, geriye kalmamak deðil miydi zaten?
Bazen zaman geçer ve belki’ler sýralarýz.
Aslýnda düþününce "ne hakla" deyiveriyor insan.
Ne hakla, çünkü yeterince istememiþtik ki.
Ama o belki’leri baþka cümlelerde kullanabiliriz.
Ki zaten belki’li anlamlar yüklemek deðildir isteðimiz.
Kendimize ya da karþýmýzdakine naziklik gösterisinde bulunur gibi "belki de" deriz.
Söylememiþ gibi söyleriz yani.
Belki’ler fazladýr o cümlelere.
Duygu bozukluðuna yol açar, yaralar.
Ýhtimali olan cümlelere, isimlere sokulur ’belki’.
Ama belli ki, biz ’belkili’ cümleler bile kuramayýz seninle.
Ama bir gün kurarsýn BELKÝ bir yerlerde, birileriyle.
Belki...


Cemile SÖNMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın: