Ey Padişah! Ey Padişah!

Ey padiþah! Ey padiþah!
Çün ben beni verdim sana,
Genç ü hazinem kamusu
Sensin benim önden sona.

Evvel dahi bu akl u can
Seninleydi asl iken;
Ahýr gerü sensin mekan
Uþ varýrým senden yana

Senden sana varýr yolum,
Sana seni söyler dilim,
Ýlla sana ermez elim,
Bu hikmette kaldým tana

Bu hikmeti kim ne bile,
Bilse dahi gelmez dile;
Bu ah ile bu zar ile
Gözüm yaþý nice dine!

Dursam seninle dururam,
Baksam seninle görürem
Her kancaru kim yürürem,
Gönlüm yönü senden yana.

Sensin bana can u cihan,
Sensin bana genc-i nihan,
Sendendürür assý, ziyan;
Ne iþ gelir benden yana.

Söz söyleten dilimde sen,
Hükmeyliyen içimde sen,
Alýveren elimde sen
Cümle iþim önden sona.

Þöyle yakýn olmuþ iken,
Görmez seni bu can u ten
Kim geçiser bu perdeden,
Kim mani olur hükmüne?

Aþýk sana tuttu yüzün
Unuttu cümle kendözün
Cümle sana söyler sözün
Söz söyleten sensin yine.
Sosyal Medyada Paylaşın: