VE HAYAT VE ÖLÜM

Mihrican vurgunu düþlerimde
Son yazdan kalma bir avuç güneþ.
Ve hayat
Ve ölüm...
Bahtý rüzgar çalýðý bir köy çocuðuyum ben
Yýldýzsýz gecelere sýðmaz düþlerim benim
Ayaðýmda izi var bastýðým her kayanýn...
Iþýl ýþýl yýldýzlardýr
Her gece tuvalimde yeniden iþlediðim
Aðladýðýmda baþ koyduðum omuz
Yorulduðumda dinlendiðim diz
Susuzluðumda kandýðým pýnar...
Bulutlar karanfilin rengine bürünür ya
Düþer bahçelerime garipliðin gölgesi
Bir rüzgar ýslýk çalar kimsesiz sokaklarda
Yüreðimin baþýnda bir ishak kuþu öter
Ve hayat
Ve ölüm
Ve korku
Ýçimden söküp atamadýðým...
Her sabah çið tanelerinde uyanýr umutlarým
Avuçlarýmda
Deve dikenlerinin iþlediði çizgiler
Gözlerimde gecenin karasý saklý
Ç.alýnmýþ yuvalarýndan kaçan mülteci kuþlar
Yeniden yuvalanýr yüreðimin baþýnda.
Ben aðlarým,kuþlar aðlar
Susuz topraða sarýlýr
Kolsuz kanatsýz aðaçlar,sabýr sunan taþlar aðlar...
Ve hayat
Ve ölüm
Ve gözyaþým
Dindiremediðim...
Gecelerimi katleder bir sessiz çýðlýk
Uykularýmýn en can alýcý yerinde
Çarmýha sürüklenirim.
Bir merminin yakan sýcaklýðýný
Duyarým kýrlaþan þakaklarýmda.
Göçmen kuþlar götürdü
Rengini göklerimin..
Kan aðlayan þafaklarýmda
Mülteci kuþlarýn feryadýný duyarým...


Mehmet TAÞ


Sosyal Medyada Paylaşın: