Vaktinde Doğar Güneş...

seni yazdým
dün gece yüreðime
karanlýk sokaklarda dolaþýrken.

elim ayaðým baðlýydý
seslenemedim
etrafým tel örgü içi kara toprak
bugünde sakladý güneþ kendini
gecelerim yine karanlýk
ve sessiz.

ay parçalanmýþ
yýldýzlar gökyüzüne küskün
güneþ çoktan doðmuþ
bulutlar engel.

yüreðim de hep ayrýlýk acýsý var
aðlamak istedim
ayrýlýðý anlatýyordu yazdýðým kalem
kokunu duydum
hüzünlü gözyaþlarýmýn arasýnda
gece der gibiydi.

vakit geç oldu ayrýlýk týreni geçmez
belki bir umut belki virane
dönmek beklemekse sevdadan yoksun yalnýzlýða dilsiz
korku döker gözyaþým acý çekmekse sevmek
ruhumla bütünleþir vaktinde doðar güneþ
kaderimde yaþamak varsa çaresizlik niye...
Hüseyin YANMAZ
24/01/2012


Sosyal Medyada Paylaşın: