Elveda Hüznüm
Sen gözyaþlarýma, deðmeyen hüzün trenim
Uyanmak istemediðim, bitkin güz yalnýzlýðým
Sitemsiz geçmeyen günüm, eksik duygularým
Yanýmda, yüreðimde, ruhumda hissetmediðim
Su içerken; boðazýmdan geçmeyen dünüm
Hem de kýrk boðumluk sancýlý, kör düðümüm
Beni yaþaman için "yaþaman gerekirdi " oysa
En büyük hatam; aþka aþýk olmak mýydý yoksa
Ben, sabrý sýnanmayacak kadar ebedi geleceðin
Ýliklerine kadar aþk kokan, naif sandýðým sevdiðin
Oysaki deðilmiþim; sevdada tenin gözündeyse ferin
Özlemin deðil de, kayboluþu idi meðer düþlerinin
Nefret yaným, ayaz yanýný yakýp kavuracak
Huysuz git gel"lerin sessiz çýðlýklarýn olacak
Viran ruhun çýkmaz sokaðýn, seni senden alacak
Mahþeri cehennemin, bile senden hesap soracak
Hapsettim seni ateþime, küllerin hep savrulacak
Elveda demek için, dönüþte bakabilirsin ancak
Haydi git; kara tren seni bekliyor kalkacak
Son sözüm, duymaksa niyetin; elveda hüznüm olacak
Soluk hüznümü, zevksiz duygularýmý sende býraktým
Tomurcuklanan, gönül bahçemi, ardýna kadar açtým
Yeþerttim, sevda çiçeklerimi gönlüm artik lalezar
Ruhu revanima "hüzünsüz" bir aþk masalým var
03 11 2005 Gülsen tunçkal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.