YİNE AYNI ŞEHİR

Yine ayný þehir üþütüyor yokluðun,
Eski zamanlardan kalma bir aþk acýsýný örtüyor gibi sensizlik,
Ýç isyandan yeni çýkmýþ bi yürek,her haliyle kabarmýþ siyah bir gece,
Yediði darbelerden sonra ayakta kalmaya çalýþan bir gençlik,
Ve kanayan yaralarýn sarýlamamasý gibi bir çaresizlik var avuçlarýmda,
Geri dönmen zor ,peki ya bunu kabullenebilmek?
Kabullenebilmek bakarken denizin mavisindeki en derin karaltýyý,
Sonra gidebilmek senin olduðun sensizliðe,
Yüreði burkarak bi sigara içmek gibi,
Terleyen ellerimde,ellerini hissedebilmek gibi,
Vebu sadeliði kazýmak gibi tüm yaþanmýþlýklara,
Yarýný olmayan,tüm zamanlardan geçtiðini sanan,
Tabular yýkan,tüm tutsaklýðýnla,
Girdap olup benliðimi içine alan,
Karadan daha kara bi terkediliþ,
Ýntihar gibi bir sabah geriye kalan,
Gitmelisin þimdi ve daim olmalýsýn yokluðunla,
Hayata bi kurþun sýkmalý,sessiz bir çýðlýk gibi olmalý,
Yok olmalýsýn aldýðýn nefes kadar,
Yol olmalýsýn uzayabildiðin kadar.
EFSANE OLMALISIN YAPTIÐIN VURGUN KADAR....
Sosyal Medyada Paylaşın: