İstanbul Çok Büyük

Bak bana!Gözlerini özledim.
Nefes alamýyorum yokluðun acýtýyor kalbimi
Ýnsan alýþamýyor sevdiðini kaybedince
Birde bana sor,sor sensizlik nasýl diye
Soðuk var dýþarýda sevdiðim
Yokluðunun esintisi esiyor,buram buram sen kokuyor sokaklar
Her yol yokluðuna çýkýyor ilk göz aðrým


Hadi bak bana..
Bak ki devrimleþmiþ kalbimi aþkýnýn huzuruna çýkartayým
Sensizlik son baharda dalýndan düþen yaprak misali
Dönsen bana sevdiðim,her girdiðim sokakta sen çýksan

Unutamýyorum..
Bir kýþ akþamý hava biraz soðuk,biraz da yaðmurlu
Gözlerinden damlýyor kalbimin acýsýndan yaralanan kanlarým
Ýlk adýmlarýný atan bir bebek gibi heyecanlýyým
Sana kavuþabilmek,hayalinde yaþamaktan

Duy artýk senin için atan kalbimi biraz olsun duy..
Ýstanbul çok büyük,insanlar acýmasýz
Dön.! ne olur dön artýk bana
Sen varken küçük olan o Ýstanbul yokluðunda üstüme üstüme geliyor
Yokluðun esintisini kaybetsin
Aþkýmýn alevleriyle
Laf dinlemeyen bu yüreðim yüreðine sevda ilk göz aðrým...

Sosyal Medyada Paylaşın: