Zamandan İzinsiz

býçak gibi bir sonda buluþtuk ya
buðusu akmadan gözlerimizin sek
içine kapanýk aðaçlarla bir rüzgarda
son telaþýyla ömürsüz yapraklarýn
sonum da olsan bir þeyimsin ya...

büyük yalnýzlýklarla dolu caddelerde
gözlerimle dokunduðum yenilgilerdesin
eksik kalan gün ýþýðý tebessümlerinde
paylaþýlmaya aç suskunluklarda
ama en çok bende...

yorgun noktalarla çivilenir göðsüme
beni býraktýðýn güne benzeyen yaðmur
baþucumdan ayýrmadýðým bir akþam þarkýsý
terk eder þiirimin soðuk alnýndan öpmeyi
piç bir ayrýlýk büsbütün üzerime yýkýlýr...

ben sensiz öleceðim diye bir þey olmayacak
zaman izin vermedi olacak bunun adý
bir bardak suyun okyanustan derin umuduna
bir dal çiçeðin kara ormanlardan serin kokusuna
bunun adý zaman izin vermedi olacak
bir tek sözcüðün tüm dillere bedel olmasýna
atýlan bir tek adýmýn
bir ömürden baþka bir ömre koþmasýna...



kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: