Günün kýzýl dudaðý öperken Harþena’yý
Mavi beyaz döküldü gökyüzünün teninden
Sakladý arkasýna vakti bitiren ayý
Kurtuldu zümrüt þehir karanlýk örteninden.
Amasya’da yaþamak; solumaktýr yeþili
Ýpek ibriþim ile oyalamaktýr dili.
Antik acýlar yaþar hâlâ Bimarhane’de
Antikacýlar tutar nabzýný geçen günün
Ferhat ve Þirin vardýr can yakan efsanede
Ýbret vesilesidir yapýlan her düðünün
Amasya’da yaþamak; duymak coþkun sesini
Hissetmektir inleyen neylerin nefesini.
Topuklar dokunurken ýslak kaldýrýmlara
Kayalarý okþamak ellerin ayasýyla
Asýrlýk aðaçlarla karþý yýldýrýmlara
Türküler yoðurmaktýr bu þehrin mayasýyla.
Amasya’da yaþamak; giyinmektir umudu
Gönülden hissetmektir kýzlar çalarken udu.
Hayalini perçinler güngörmez gözlerime
Süzülen sýzýsýný kirpiðimde saklarým
Çivi gibi ninniler saplayýp sözlerime
Onsuz gördüðüm düþü kendime yasaklarým.
Amasya’da yaþamak; sanýlmaya hicrandýr
Onsuz kalmak ölümdür, saray bile virandýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM