Baðýþla unutmuþsam, unuttum sanma yine de; Yalnýz ve kimsesiz bir salkýmsöðüt bozkýrda ve solgun sularý durgun bir deniz gibiyim þimdi; saçlarýmý daðýtmakta þafaðýn tatlý eli.
Haydi çöz þu kelepçeyi, bu daðý bilirim ben: Pýnarlar akar, sessizce; tanýrým bu ormaný, bilirim keçiyollarýný her otu, her aðacý, her dereyi; duyulan, kuþ sesleridir; býrak da dalýp gideyim sonsuz kýra yaþlý ruhum, gövdemle.
Ya da çöz dilimin baðýný duysun çýðlýðýmý dünya!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Püsküllüoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.