kendimle baþbaþa kalmanýn özlemi var her daim içimde... yýkamadýðým duvarlar var, önümde engeller... ama yine de biliyorum, bunlarýn ardý da var kokusu sinmiþ üzerime nefeslendiðim serin, dipsiz kuyular ve nemli duvarlarýnda tarih öncesi ressamlardan emanet, ipine dizilipte zamanýn kuruyan çirozlar... mektuplar, grafikler, çizgiler, þekiller...
dipsiz kuyularda hayat var dipsiz spiral fýrtýnalar ruhumun derinlerinde karalarý baðlamýþ bir çocuk çýðlýklar atar mil çektiler ya kulaðýma... duyamam yine de biliyorum duvarlarýnda acýlar hüküm sürer sanki titrek bir suyun sakin halkalarý ve hiç tükenmeyen yankýlar...
21.01.2012 on.natgeo.com/yHyNTj
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.