dudaklarýmdan düþmez bu eskittiðim Endülüs þarkýsý bilmem ne zaman dilime düþtü ne zaman çýnladý kulaklarýmda belki bir þalýn dalgasýnda kýrmýzý bir gülüþtü
duydu mu kimse bilmem ben avare avare bu þarkýyý söylerken o kýzýlda yanan güller bir bir yollara dökülürken topuklar yerlere vurulurken duydu mu Endülüs delisi
ben burda böyle delirirken dudaklarýmdan düþmesin bu her gün yenilediðim Endülüs þarkýsý kimseler duymasýn ben söylerken duyulsun ayak sesleri ve yansýn ateþte gülün kýrmýzýsý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Pektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.