KONYA DESTANI

Sabahtan vardým Konya’ya
Baktým cihana uyanýk.
Kimi binek, kimi yaya,
Baktým meydana uyanýk.

Þehirde herkes ayakta,
Kepenkler kaldýrýlmakta.
Asker, mektepli sokakta,
Baktým her yana uyanýk.

Sabahtan akþama kadar,
Didinir, terler, çabalar.
Uyanýk bütün babalar,
Oðul, kýz, ana uyanýk.

Konuþursan bir kelime,
Kavuþursun bin selama,
Lafýnda þive var ama,
Fikirde mana uyanýk.

Karatay, Ýnceminare,
Dolaþtým hep birer kere.
Her köþeye, her esere,
Bakýndým rana uyanýk.

Alaiddin tepesi’ne,
Çýkdým tarihin sesine.
Selçuklarýn türbesine,
Baktým, amenna, uyanýk.

Baktým tarihe, zamana,
Baktým Alaiddin Han’a,
Baktým o büyük insana,
Kýlýç Arslan’a uyanýk.

Görünmez bir debdebede,
Gönüllerden bir türbede,
Yeþil üsküflü kubbede,
Uyur Mevlana, uyanýk.

Tecerim bu nasýl hülya,
Uyanýkken gördüm rüya,
Eski Konya, Yeni Konya,
Göründü bana uyanýk.


Sosyal Medyada Paylaşın: