MEKÂNIN CENNET OLA
Sözlerim düðüm düðüm gýrtlaðýmda birikir,
Türk’ün en son ýþýðý; mekânýn cennet ola.
Dil dâim susar bu gün gözyaþýna yenilir,
Kýbrýsým’ýn aþýðý; mekânýn cennet ola…
Taviz nedir vermedin ne Ýngiliz ne Rum’a
Beraber yürüdüðün baþýný gömse kuma,
Göklerde süzülüþün Akdeniz’de bir suna
Öz yurdumun maþuðu; mekânýn cennet ola…
Ne baskýlar içinde hürriyete direttin,
Enosis p(i)lanýný tek baþýna tükettin,
Gönüllerde taht kurdun gülistaný hakettin,
Altýn neslin kuþaðý; mekânýn cennet ola…
Türk’ün baþý eðilmez, ispatýydý seninle,
Özüne sadýk idin yük taþýdýn belinle,
Mazlumlarý savundun bülbülleþen dilinle
Dürüstlüðün beþiði; mekânýn cennet ola…
Hararetle bekliyor bak dostlarýn ötede,
Elçi Bey kucak açmýþ, Alparslan Han tepede
Sultan Fatih tahtýnda, Koç Yiðitler köþede,
Dost kapýmýn eþiði; mekânýn cennet ola…
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.