Bir Toprak İşçisine
Sen omuzunda yorgan, elinde torban,
Sen mevsim iþçisi, büyük gezginci,,
doðduðundan beri sen, anan, baban,
Orakçý, çapacý, ýrgat, ekinci,
Sen, anan ve baban... Siz topraksýzlar,
Sizi ben tanýrým uzun yollardan.
Sizi ey yýðýn yýðýn büyük yalnýzlar,
Sizi de yaratmýþ bizi yaradan.
Ekip biçtiðiniz toprak sizindir,
Sizindir zorluðu, derdi, mihneti.
Sizin çektiðiniz derde dar gelir,
Tanrýnýn ambarý olsa cenneti.
Ve cennet, dünyanýn kurulduðundan
Beridir Tanrý’nýn düþüncesidir.
Sen sabrýný yere çaldýðýn zaman
Bu güzel hülyadan Tanrý ürperir.
Siz ey yýðýn yýðýn büyük yalnýzlar,
Sizi de yaratmýþ bizi yaradan.
Ey mevsim iþçisi, ey topraksýzlar,
Sizin topraðýnýz size bu vatan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kutsi Tecer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.