hep yakýn gibi görünüyor o büyük ’hayal / þiir’ dilime, ansýzýn uyansam geceleyin eriyor, eriyor, eriyor çok uzak sözcükler aðzýmda
küllenmiþ bir aþkýn þiiri yakýp duruyor dudaðýmý, avuçlarým kýzýlalev kor, üfürüyor bir rüzgârla biriken tozunu günlerin
hey zeus’un oðlu, ida’nýn ýssýz kumu, böðürtlen moru! bu yüzden dar geliyor olmalý sana, sýðýndýðýn bozkýrda hititlerin eski topraðý
sen de mi "gül/ten’e kandýn", otlar kuruttun, sular çürüttün, ankara’da, konur sokak’ta, dil nehrine dalýp çýktýn, hâlâ aramaktasýn o þiiri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Uysal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.