Su Çürüdü
1
Yetmiþ iki gündür bir dolapta kilitliyim. Yalnýzca anahtar
deliðinden hava giriyor ve ölü bir ýþýk sýzýyor içeri. Yalnýzlýk
hiç de tanrýsal deðil, görkemli deðil. O yalnýzca geçmiþle
gelecek, ölümle yaþam arasýnda kocaman bir karanlýk nokta.
Geçmiþi ve geleceði olmayan, ölümle yaþam arasýnda irinli bir
leke yalnýzlýk denilen. Þimdi ne varsa, anahtar deliðinden sýzan
havayla ýþýkta... (Farkýna varsalar, kapatýrlar mýydý onu da?)
Bütün belleðimdekileri yokettim. Elektrikli bir aygýyla yaktým,
jiletle kazýdým. Çýðlýklarýn aralýðýndan uçurdum hepsini, kül
edip savurdum.
Adýmdan gayrýsýný bilmiyorum.
2
Zamaný yiyip bitirdi karanlýk. Gece yoktu. Güneþ çoktan
kömürleþmiþ ve yeryüzü yapýþkan bir karanlýkla örtülmüþtü.
Yabanýl sesler geliyordu derinlerden ve karanlýðý ince bir býçak gibi
yýrtýyordu. Saklayan kýrbaç gibi... Acý duvarýný aþan bu
sesler, madeni bir gürültüye dönüyor ve yerkabuðunu
zorluyordu artýk. Sesim yoktu. Karanlýðýn karnýnda yitirdim
sesimi. Kör bir kuyuda unutulan Yusuf’tum belki. Ama
durmadan soruyorlardý. Tanrýlar bilmiyordu sorduklarý þeyleri,
peygamberler büsbütün hain çýkmýþtý. Ama yine de soruyorlar,
soruyorlar, soruyorlar...
Adýmdan gayrýsýný bilmiyorum.
3
Iki þeyi bilmek istiyorum. (Belki ayný þeyi iki kere bilmek
istiyordum.) Duvarlarýn rengi neydi? Derimin rengi neydi?
Dokunuyorum duvarlara; parmak uçlarýmla, avuçlarýmla,
dilimle dokunuyorum. Duvarlarýn bir rengi olmalý. Ama hiçbir
duvarcýnýn, hiçbir ressamýn bu rengi bildiðini sanmam. Adý
yoktu bu rengin, kimyasý yoktu. Belki renksizliðin rengiydi bu.
Çürüyen bir bedenin kokusuydu duvarlarýn rengi...
Adýmdan gayrýsýný bilmiyorum.
4
Bir böcek gibi antenlerimi gezdiriyorum bedenimde. Anahtar
deliðinden sýzan ölü ýþýkta ellerime bakýyorum. Ellerim... Sanki
bir kadýnýn memelerini hiç okþamamýþ, sicaklýðýný duymamýþ.
Ellerim... Her dizesi çýðlýk olan þiirleri hiç yaratmamýþ sanki. Ne
beyaz tenliyim artýk, ne esmer, ne de kara... Cüzzamlýnýn,
vebalýnýn bir rengi vardýr. Irinin bir rengi... Ölünün bile bir
rengi vardýr ama derimin rengi yoktu. Belki çürüyen bir kentin
rengiydi bu. Çürüyen bir dünyanýn...
Adýmdan gayrýsýný bilmiyorum.
5
Killi, ayaklarý üzerinde duramayan bir yaratýktým artýk.
Soyumun neye benzediðini unuttum. "Insana benziyorlardi"
diye duymuþtum bir vakitler. Demek ki þimdi maymun
halkasýnda insanlýk...
Adýmdan gayrýsýný bilmiyorum.
6
Aðzýmý anahtar deliðine dayayýp havayý emiyorum. Böcek
sokmasý gibi bir yanma duyuyorum boðazýmda. Oysa kuru bir
yapraðý bile dalýndan düþürecek gibi deðil bu esinti. Belki
çöle dönmüþ topraða tek yaðmur damlasýnýn düþüþü yalnýzca.
Çamur gibi bir yaðmur damlasý... Ama toprak, bu damlayla
çatlatacak baðrýndaki tohumu. Çöl, bütün vahalarýný bu
damlayla yeþertecek... Genzim yanýyor. Ince bir kan þeridi
sýzýyor dudaklarýmdan. Kirli, sýcak ve simsiyah...
Adýmdan gayrýsýný bilmiyorum.
7
Suyum, bir litrelik karton süt kutusu içinde. Yetmiþ iki gündür
sakýndýðým ve hergün ancak bir kere dudaklarýmý
deðdirdiðim... Dilimi bir köpek gibi deðdirdiðim. (Dilin suya
dokunuþu... Bir süngerin denizi yutuþu yani. Bir çölün seraba
kesilmesi bir an için.) Her gün ancak bir kere deðdiriyorum
dudaklarýmý suya. Dilimi kaçýrýyorum artýk. Sünger, bütün
vantuzlarýný birden uzatmasýn diye... Bataklýktaki suyun da bir
su yaný vardýr. Çürüyen bir bedenin bile dayanýlabilir
kokusuna. Kutuda kalan son bir yudum su, bu bile deðildi
artýk. Küstü, öldürdü kendini su...
Su çürüdü...
Adýmdan gayrýsýný bilmiyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.