Savrulan Külleri Ömrümüzün
Bir kýzýn kocaman gözlerinde gördüm
bulutlarýn daðlara sessizce çöküþünü
Çocuksu susuþlarý gördüm, kýrýlan sevinci
Ve kalbimi puslu yamaçlardaki pusulara saldým
çobanlar çoktan inmiþlerdi ovaya
bense yapayalnýz bir aðaçtým doruklarda
Harelenen sularda bir yanýk kokusu
ve uzun boyunlu bir kýzýn gülümseyiþi
Iþýk zamana baðlý zamansa onun
kocaman gözleridir artýk
Anladým tarih de yazýlmaz
bir aþkýn sayfalarýna düþmüyorsa gün
Yalnýzdým, yapraklarým dökülmüþtü bir bir
deryalara savrulup çöllere düþmüþtü
Bir duman tütüyor yine hangi kent yandý
hangi sokakta vuruldu sevgilim
Bir demet menekþe bir avuç toprak
burkulan bir yürek miyim hep
Sesimde bir yanma bir kekrelik
uzayýp giden bir çöl yalnýzlýðý
Gazeteleri okumuyorum baþým dönüyor
sulanmamýþ çiçekler gibi kuruyor her þey
her þey bir yolculuðun hüznünü taþýyor
gidip de gelmemek üzere bütün yüzler
Puslu yamaçlarda bir çakal gölgesi
bir dað suskunluðu yürüyor kentlere
yenilen biz miyiz yoksa aþklar mý
bir kýzýn kocaman gözlerinde görüyorum
savrulan küllerini ömrümüzün
Bu kenti ayrýlýklar yýkacak birgün biliyorum
Ölümden þikâyeti yok ölüp gidenlerin
ama bir kýzýn kocaman gözlerinde yangýnlar çýkýyor
Acýlar dehþetli kinlendiriyor beni
Kabarýp duruyor içimde, kabarýp duran bir okyanus
yurdumu arýyorum batýk bir tekne deðilim
yurdumu arýyorum kýzgýn küller ortasýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.