Kayıp Adresteki

Sen dostumdun benim, gülünce güneþler açardý
Su gibi azizdin, yurdumdun, alnýnda ateþler yanan
Iþýklý bir ýrmak gibi aktýðýmýz o uzun yürüyüþ
Dana dünkü sanki, her patlayan saðanak bunu anlatýr
Fabrika düdükleri bunu anlatýr bana her vardiyada

Hazýrladýðýmýz ilk taþ baskýsý afiþi anýmsar mýsýn
Bükülüp giden kent sokaklarýný, fabrika önlerini
Sonra kitaplarý (kokularý hala burnumda onlarýn)
Hangi mayýsta taþýdýk kentlere küllerin rengini
Gerçi gülistan olmadý ömrümüz, gam deðil

Belki tanýrdýn ilk vurulaný, o gün hiç aðlamadýk
Hayýr aðlamadýk, çýldýrdýk o gün çýldýrasýya
Adýný çocuklarýmýza verdik onun, çoðaldý
Mezarlar çoðaldý o günden sonra, yetiþmedi bize
Öldürülecek kadar büyümüþtük, öyle demiþlerdi

Ve hayat öylece akýp durdu iþte, akýp duruyor
Kimilerinin bakýþlarýna yine karlar yaðmýþ
Saçlarý dumanlý bir geçit sanki, dudaklarý lâl
Kitap yakanlar eksilmiyor, þu uçuþup duran
Kýrlangýç ölülerini görüyor musun kentin üstünde

Sen dostumdun benim, gülünce güneþler açan
Bulutlara, rüzgara asarým suretini her akþam
Her akþam bir mektup yazarým daðlar kadar
Kayýp bir adresten geliyor sesin þimdi, üþüyorsun
Unutma dostumsun sen, neredeysen orada ölmek isterim
Sosyal Medyada Paylaşın: