Kalbim Unut Bu Şiiri
Uðuldayan ve hep uðuldayan
bir orman kadar üþüyorum þimdi
yanlýþ rüzgârlar esiyor dallarýmda
yanlýþ ve zehirli çiçekler açýyor
Kanýmda kocaman gözleriyle bir çýðlýk
Su ve ses kadar beklediðim
ne kaldý geride, bilmiyorum
uzanýp uyumak istiyorum gölgeme
ve sarýnmak o kocaman gözlerin
uðuldayan rüzgârlarýna
Bir acýyý yaþarým ve zehrinden
çiçekler üretirim kömür karasý
uçurum kadar bir yalnýzlýk
yaratýrým kendime, atlarým
Anýsý yoktur küçük rüzgârlarýn
Yapraklarým yok artýk kuþlarým yok
büsbütün viran oldu daðlarým
ezberimdeki türküler de savrulup gitti
ömrümün karþýlýðý kalmadý sesimde
sesimde yalnýz ormanlarýn gümbürtüsü
Yanlýþ, daha baþtan yanlýþ
bir þiirdi bu, biliyorum
ve belki ömrümüzün yakýn geçmiþi
bu kadar doðruydu ancak, kimbilir
Kalbim unut bu þiiri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.