Eski Bir Hüzünle
Günlerdir eski bir hüzünle çýkýyorum voltaya
(kötüye iþaret bu, üstelik yalnýzlýða sýðýnýyorum)
Unutup gitmiþim ezberimdeki bütün þiirleri
bulutlara bakýyorum uzun uzun, yalnýz bulutlara
O uzak kasaba akþamlarý düþerken aklýma
tecrit’teki yine bir türkü tutturuyor
Ey kalbim sana denk düþüyor bütün bu acýlar
acýlar tek ve mutlak olan bir þeyi anlatýyor
Yaðmur kuþlarý geçiyor avludan sürü sürü
dallarýn hýþýrtýsýný duyuyorum, üþütüyor beni
Ötede, kentin üstünde bir þimþek çakýyor birden
suretin yansýyor göðe ve her yaðmur damlasýna
Uzak bir aný oluyor her þey, silikleþiyor
ve alným ateþler içinde, bir tutabilsen
unutup gitmiþim bütün türküleri artýk
(kötüye iþaret bu, üstelik yalnýz sana sýðýnýyorum)
Kýsa süren hastalýklar vardýr ya, iþte öyle
geçip gidiyor akþama doðru hüzün bulutu
resmini asýyorum ranzamýn baþucuna yine
ve bir türkü tutturuyorum günün son çayýnda
-Teslim olmayalým halilim kurþun atalým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.