Çocuksun Sen - II

Çocuksun sen sesinin çaðlayanýna düþtüm
Bir çiçeðe tutundum düþerken, ordayým hâlâ
Sallanýp durmaktayým bir saatin sarkacý
Nasýl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle
Zaman benim iþte, nesneleþiyor tüm anlar
Dursam ölürüm paramparça olur dünya

Çocuksun sen sesinin çaðlayanýna düþtüðüm

Uçurum diyordun bir aþk uçurum özlemidir
Býrakýyorum öyleyse kendimi sesinin boþluðuna
Tutunabileceðim tüm umutlarý görmiyeyim için
Gözlerimi baðlýyorum geceyi mendil yaparak
(Gözlerim bir yerlerde daha baðlanmýþtý, bunu
Unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)

Bir rüzgâr esse ellerin fesleðen kokuyor
Kýrlangýçlar konuyor alnýna akþamüstleri
Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda
Üzgün bir erguvan aðacýyla konuþuyorum
Ayrýlýðýn zorlaþtýðý yerdeyim ve dalgýnlýðým
Bir mülteci hüznüne dönüyor artýk bu kentte

Çocuksun sen alnýna kýrlangýçlar konan

Bir bulutun peþine takýlýp gittiðimiz yer
Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
Batýk bir gemiyim orda, seni bekliyorum
Upuzun bir sessizliðim fýrtýnalar patlarken
Gövdem köle tacirlerinin barut yanýklarý içinde
Ve gittikçe acýtýyor yaralarýmý tuzlu su

Çocuksun sen, büyümek yakýþmazdý hiç
Gülüþünün kokusuyla yeþerdi bu elma aðacý
(Soluðunun elma kokmasý bundandý belki)
Bir elma kokusuna tutundum düþerken
Sallanýp durmaktayým bir saatin sarkacý
Nasýl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Çocuksun sen, çocuðumsun
Sosyal Medyada Paylaşın: